معرفی افوربیا تریگونا قرمز و سبز و شرایط نگهداری و تکثیر آن را باهم یاد بگیریم

                                                           شناسنامه گیاه افوربیا قرمزوسبز

گونه های زیادی از گیاهان در کشور ایران به اشتباه کاکتوس نامیده می شود. افوربیاها نیز شامل این گیاهان می‌شود که ساختار و بافتی شبیه به کاکتوس‌ها دارند اما در گروه کاکتوس‌ها جای ندارند. افوربیا تریگونا قرمز و افوربیا تریگونا سبز اشاره کرد.مراحل تکثیر و نگهداری از افوربیا تریگونا قرمز و سبز را برای شما دوستان به اشتراک بگذاریم. با ما در ادامه این مطلب همراه باشید.

نکته مهم : قبل ازهر چیزی باید بگوییم اولین و مهمترین نکته برای خرید یک افوربیا ، سفتی تنه گیاه می باشد. و چند شاخه بودن این گیاه می تواند یک مزیت برایش به حساب می آید.
افوربیا ها انواع بسیار متنوعی دارند. این گیاهان جز گیاهان همیشه سبز، با رشد متوسط و با رنگ های خاص و متنوع محسوب می شوند.افوربیا تریگونا از آفریقای مرکزی و بیشتر در مناطق خشک و کویری در نامیبیا سرچشمه می‌گیرد مردمان این سرزمین به این گیاه، کاکتوس آقریقایی نیز می‌گویند.ساقه‌ها در این گیاهان چند وجهی ، گوشتی و آبدار هستند.

هر وجه، لبه‌هایی را تشکیل می‌دهد که روی آن برگ‌های قطره‌ای که طول عمر زیادی هم ندارند و خارهای نسبتا بلند به طول ۵ میلیمتر مشاهده می شود.برگ‌ها در امتداد پشته هایی که گوشه های مثلثی ساقه گیاه را تشکیل می دهند، رشد می کنند.خصوصیات اکثر افوربیاها به همین شکل است اما تعدادی از آنها با موارد ذکر شده هیچ گونه شباهتی ندارند.افوربیا تریگونا به عنوان یک گیاه آیینی در کشور گابن واقع در آفریقای مرکزی استفاده می شود.نام دیگر این گیاه، درخت شیر آفریقایی می باشد. درخت شیر آفریقایی نام رایج خود را از شیره سفید و شیری که از آن بیرون می رود به دست آورد.یعنی به محض برش در قسمت های مختلف آن شیرابه ای سفید رنگ مشاهده می شود.

آیا گیاه افوربیا سمی است؟

همه ی اجزای تشکیل دهنده ی گیاه چون ریشه، ساقه و برگ سمی می باشند. از برخورد آن با دست، چشم و دهان جلوگیری شود.در برخورد شیره با چشم، ممکن است فرد بینایی خود را تا چند روز از دست بدهد.همچنین باید از دسترس کودکان و حیوانات خانگی دور نگهداشته شوند.دستان خود را با صابون در هنگام برخورد شیرابه ی سفید بشویید.

                                                                           
معرفی گیاه افوربیا قرمز و سبز

افوربیا تریگونا ازخانواده ی افوربیاهاست این گیاهان بیشتر در مناطق خشک و کویری در ساوانا دیده می شوند. افوربیا تریگونا قرمز وسبز نیز در این دسته جای دارد و به علت رشد و مقاومت در برابر شرایط نامساعد و همچنین خوش رنگ بودن ساقه‌ها و برگ‌ها در میان افوربیاها محبوبیت یافته است.
بر روی ساقه های این گیاه، برگ‌های قرمز درخشان ظاهر می شوند.این برگ‌ها در فصل‌های سرد سال به تدریج ریخته می شود.

نورمورد نیاز:

افوربیا تریگونا قرمز، همانند کاکتوس اپونتیا میکروداسیس، کاکتوس پونتیا پاچیپوس، به نور زیاد و مکانی پر نور نیازدارد. تابش نور مستقیم خورشید به رشد آنها کمک خواهد کرد.با قرار دادن این گیاهان در پشت پنجره های جنوبی نور ایده آلی را برای آن ها فراهم می کند.این گیاهان، حداقل به ۴ ساعت روشنایی غیرمستقیم خورشید در روز نیاز دارند.البته تابش نور مستقیم خورشید در فصل بهار به مدت چند ساعت می تواند به رشد آنها کند.
درواقع نور مناسب رنگ این گیاهان را از سبز به قرمز درخشان می گراید.

نکته مهم: در روزهای گرم تابستان به علت بالا بودن سطح تابش نور، بهتر است از اشعه مستقیم خورشید حفظ شده و حدالاامکان آن را در سایه سار درختان قرار دهید. در غیر این صورت گیاه دچار سوختگی شده و لکه‌های قهوه‌ای روی تنه این گیاه نمایان می شود.

آبیاری:

این گیاهان به خشکی خاک، مقاومت بالایی از خود نشان می دهند.چون اغلب آنها جز گیاهان گوشتی محسوب می شوند، به آبیاری کمتری نیاز دارند.این گیاهان درزادگاه خود حتی می توانند با آب باران نیز زنده بمانند بدون آنکه به آبیاری فیزیکی نیاز داشته باشند.به طور کلی اجازه دهید سطح خاک در بین دو آبیاری تا عمق ۲ سانتی متری خاک خشک شود و بعد اقدام به آبیاری نمایید.افوربیا تریگونا قرمز و سبز را می توانید هفته ای ۱ مرتبه در فصل بهار و تابستان آبیاری نمایید.میزان آبیاری در زمستان قطعا باید کمتر شود.میزان آبیاری در فصل پاییز و زمستان باید به هر ۱۴ روز ۱ مرتبه برسد.

نکته مهم : به این نکته توجه کنید که آبیاری بیش از حد و نامنظم باعث پوسیدگی ریشه و از بین رفتن گیاه شما خواهد شد. اگر گیاه را در گلدان نگهداری می کنید، باید از زهکش بودن آن اطمینان حاصل کنید. یعنی کف گلدان دارای سوراخ های متعددی باشد تا در زمان آبیاری آب با سهولت از کف آن بیرون آمده و ریشه را دچار پوسیدگی نکند.
زرد شدن و ریزش برگ گیاه نیز، نشانه ی دیگری از آبیاری بیش از حد است.برگ های زرد شده را می توانید با دست جدا کنید.
آبیاری کم نیز باعث پژمردگی گیاه می شود.از بین رفتن برگ ها درفصل تابستان ممکن است نشانگر تنش آبی باشد، بنابراین گیاه را به خوبی آبیاری کنید و در طی چند هفته از برگ های جدید مراقبت کنید.

خاک:
خاکی که برای این گیاه در نظر می گیرید باید خاک سبک و دارای زهکشی بالا باشد.می توانید از ترکیبات خاک برگ  30%+ ماسه 40%+ پیت ماس 30% یا ورمی کمپوست استفاده کنید. می توانید از خاک های مخصوص کاکتوس که در اکثر گلخانه و گلفروشی ها عرضه می شود هم استفاده کنید.

کوددهی:

بعد از گذشت چند سال، ممکن است خاک گلدان مواد غذایی خود را از دست داده و فقیر گردد.بنابراین می توانید از کودهای پتاس بالا در فصل بهار و اوایل پاییز هر ۱۴ روز یک بار استفاده کنید.کود مناسب برای رشد این گیاهان کود کریستالون با فرمول 12.12.36 می باشد.سرعت رشد این گیاهان در پاییز و زمستان به طور قابل توجهی کند می شود، بنابراین هنگام خنک شدن هوا، کوددهی را متوقف کنید.در طی ماه های سرد یعنی پاییز و زمستان کمتر کوددهی کنید.

تعویض گلدان:

اگر ریشه های گیاه را در کف گلدان خود مشاهده نمودید، گلدان را تعویض کنید.
این عمل بهتر است در فصول گرم سال انجام شود.
افوربیا تریگونا معمولا هر ۲ سال یک بار نیاز به تعویض گلدان دارند.همانطور که می دانید انواع مختلف گلدان ها مانند: سفالی، سنگی، پلاستیکی، فلزی و چوبی دارند.
برای این گیاه بهتر است از گلدان‌هایی استفاده کرد که پس از آبیاری رطوبت را به خود جذب نکنند. مثل گلدان های فلزی و پلاستیکی.
برای تعویض گلدان به کف و دیواره ی گلدان قبلی چند ضربه بزنید، گیاه را به آرامی از گلدان خارج کنید.
در این مرحله نیازی به تکاندن خاک اطراف ریشه ها نیست، گیاه را در گلدانی بزرگتر از سایز قبلی قرار داده و روی آن را با خاک غنی و سبک پر کرده و بلافاصله آبیاری کنید.

تکثیر:
افوربیا تریگونا قرمز و سبز از طریق بذر و قلمه زدن قابل تکثیر هستند.

کاشت بذر:
 این روش تکثیر، اصلا مرسوم نیست. چون بذرهای این گیاهان بسیار ضعیف هستند و رشد خوبی ندارند.

کاشت ازطریق قلمه:

رایجترین روش تکثیر از روش قلمه زدن است.این قلمه‌ها را می توانید هر زمانی از گیاه مادر جدا کنید.اما بهترین فصل بهار و تابستان می باشد.برای این عمل از دستکش‌های مخصوص باغبانی استفاده کنید.دستکس مانع از برخورد شیره به پوست شده و از حساسیت و خارش جلوگیری می کند.قلمه هایی به طول ۱۰ الی ۱۲ سانتی متر از گیاه مادر جدا کنید.قلمه‌های بریده شده را روی کاغذ روزنامه یا یک پارچه نخی قرار دهید. اینکار شیرابه ی گیاه را جذب می کند.به علت بیرون آمدن شیرابه سفید رنگ، باید ابتدا آنها را چند روزی در مکان‌هایی سایه مانند قرار دهید تا قسمت‌های زخم شده، کاملا خشک شده و پینه ببندند.قلمه ها را می توانید در صورت در دسترس بودن به هورمون ریشه زایی آغشته کنید.برگ‌های قسمت پایین قلمه‌ها را تا جایی که در خاک قرار می گیرند، حذف کنید.بستر مناسبی از خاک‌هایی مانند پیت ماس +خاک برگ+ ماسه تهیه نموده و قلمه ها را درعمق 4 یا 5 سانتی بکارید.قلمه‌ها پس از ۲ الی ۴ هفته ریشه دهی می کنند.پس از ریشه دهی می‌توانید گیاه را به تدریج در فصل بهار و تابستان به مکان پرنور تر و غیر فیلتر شده قرار دهید تا در مقابل عوامل محیط و نوسانات دما سازگار شود.
شاخه های جدید بعد از ۳ تا ۶ ماه ظاهر می شوند.اگر در مناطق نیمه گرمسیری یا بیابانی زندگی می‌کنید می‌توانید حتی این گیاهان را مستقیما در خاک باغچه و یا باغ خود بکارید. در این حالت بهتر است مکانی نیمه آفتابی مثل سایه سار درختان انتخاب کنید و آن‌ها را در آن محل بکارید.

بیماری:

بیماری هایی از جمله: شته ، شپشک آردآلود، کنه تارعنکبوتی، از آفات شایع گل و گیاهان زینتی می توان به شته اشاره کرد.

شته:
شته ها موجودات ریز و اغلب به رنگ سبز، زرد، سیاه و قهوه ایی دیده می شوند.این آفات با تکثیر فراوان و با تغذیه از شیره ی گیاهی باعث ضعیف شدن آن ها می شوند.افوربیاهایی که در بیرون از خانه نگهداری می شوند بیشتر مستعد این آفت هستند.از دشمنان طبیعی این آفات می توان به کفشدوزک ها اشاره کرد.در صورت مشاهده ی کفشدوزک ها  در اطراف گیاهان زینتی خود ، به هیچ وجه آن ها را از بین نبرید.
با تغذیه کفشدوزک ها از شته ها، جمعیت آن ها کاهش می یابد.یا می توان با نصب تله های زرد رنگ چسبنده در اطراف گل و گیاهان از تکثیر آن ها جلوگیری کرد.می توان از سموم سیستمیک چون کنفیدور به صورت محلول پاشی روی گیاه اسپری شود.

شپشک آردآلود:

از آفات خطرناک و شایع اکثر گیاهان زینتی و آپارتمانی است.این آفات بیشتر در هوای گرم و رطوبت بالا و همچنین نداشتن زهکشی مناسب درگیاهان پدید می‌آیند.شپشک های آرد آلود با حمله به گیاهان و با مکیدن شیره ی گیاهان و تکثیر فروان می توانند به گیاهان آسیب جدی وارد کرده و باعث از بین رفتن آن ها شوند.این آفات بیشتر در زیر برگ ها و روی ساقه ها ی تازه و نه چندان محکم و حتی اطراف ریشه هانیز دیده شده است.
این آفات عسلک تولید کرده و باعث تشکیل قارچ دوده ای و لکه های سیاه رنگ بر روی برگ ها می شود.قبل از هراقدام باید گیاه را قرنطینه کرد.یعنی آن را از سایر گل و گیاهان جدا کرد.این عمل باعث می شود تا گیاهان دیگر به این آفت دچار نشوند.قسمت های آلوده مثل برگ و ساقه را هرس کرده و از بین ببرید.می توان از سموم سیستمیک چون کنفیدور به صورت محلول پاشی روی گیاه اسپری شود.

کنه تارعنکبوتی:

کنه‌های تار عنکبوتی از آفات شایع گل و گیاهان آپارتمانی و زینتی محسوب می شوند.این حشرات از شیره ی گیاهی تغذیه کرده و باعث آسیب رساندن و ضعیف شدن گیاهان می شوند.برای روش های غیر شیمیایی می‌توان از یک پارچه ی مرطوب و آغشته به محلول صابون آن‌ها را از بین برد. در صورت مشاهده می توانید با یک پارچه ی آغشته به الکل آن‌ها را از گیاهان خود جدا کنید.می توان از سموم سیستمیک چون مالاتیون به صورت محلول پاشی روی گیاه اسپری شود.

 قارچی شدن گیاه:

این قارچ عموما در خاک گسترش پیدا می کند و تهدیدی برای گیاهان نیز محسوب می شود.آبیاری بیش از اندازه، نداشتن زهکش در خاک و گلدان و رطوبت زیاد باعث پیدایش این قارچ ها می شود.گیاه خود را مورد بررسی قرار دهید، اگر اطراف ساقه ی گیاه نرم و رنگ قهوه ای به خود بگیرد، نشان از قارچ فوزاریوم است.در اکثر مواقع این قارچ می تواند باعث مرگ گیاهان شود.که در این صورت بهتر است خاک و گیاه کاشته شده در آن را از بین ببرید.اگر می خواهید از گلدان آن مجدد برای کاشت گیاهان دیگر استفاده کنید، بهتر است آن را با سموم قارچ کش، کاملا استریل کنید.